Een pacemaker is een klein apparaatje dat in de borst (rechter- of linkerkant) wordt geïmplanteerd en helpt de hartslag onder controle te houden. Het wordt gebruikt om te voorkomen dat het hart te langzaam klopt en voor implantatie is een chirurgische ingreep vereist.
Afhankelijk van de hartconditie wordt een van de volgende typen pacemakers geïmplanteerd:
- Eenkamerpacemaker: Dit type pacemaker voert meestal elektrische impulsen naar de rechter hartkamer.
- Tweekamerpacemaker: Dit type pacemaker voert elektrische impulsen naar de rechterventrikel en het rechteratrium van het hart om de timing van contracties tussen de twee kamers te helpen beheersen.
- Biventriculaire pacemaker: Biventriculaire pacemaker is voor mensen met hartfalen en hartslagproblemen. Dit type pacemaker stimuleert beide onderste kamers van het hart (rechter en linker ventrikels) zodat het hart efficiënter klopt.
Waarom wordt het geïmplanteerd?
Er wordt een pacemaker geïmplanteerd om de hartslag onder controle te houden. Uw arts kan een tijdelijke pacemaker aanbevelen als u een trage hartslag (bradycardie) heeft na een hartaanval, operatie of overdosis drugs, maar anders zal uw hartslag naar verwachting herstellen. Een pacemaker kan permanent worden geïmplanteerd om chronische langzame of onregelmatige hartslagen te corrigeren of om hartfalen te helpen behandelen.
Hoe klopt het hart?
Het hart is een gespierde, vuistgrote pomp met vier kamers, twee aan de linkerkant en twee aan de rechterkant. De bovenste kamers (rechter en linker boezems) en onderste kamers (rechter en linker ventrikels) werken samen met het elektrische systeem van het hart om het hart op het juiste tempo te laten kloppen, gewoonlijk 60 tot 100 slagen per minuut voor volwassenen in rust.
Het elektrische systeem van het hart regelt de hartslag, beginnend met een groep cellen aan de bovenkant van het hart (sinusknoop) en zich uitstrekkend naar de bodem zodat het samentrekt en bloed pompt. Veroudering, schade aan de hartspier door een hartaanval, sommige medicijnen en bepaalde genetische aandoeningen kunnen een abnormaal hartritme veroorzaken.
Wat doet een pacemaker?
Pacemakers werken alleen als dat nodig is. Als de hartslag te traag is (bradycardie), stuurt de pacemaker elektrische signalen naar het hart om de hartslag te corrigeren.
Sommige nieuwere pacemakers hebben ook sensoren die lichaamsbeweging of ademhalingsfrequentie detecteren, waardoor ze de hartslag tijdens het sporten naar behoefte kunnen verhogen.
Een pacemaker bestaat uit twee delen:
- pulsgenerator. Deze kleine metalen houder bevat een batterij en het elektrische circuit dat de snelheid regelt van elektrische impulsen die naar het hart worden gestuurd.
- Draden (elektroden). Een tot drie flexibele geïsoleerde draden worden in een of meer kamers van het hart geplaatst en deze sturen elektrische impulsen die overeenkomen met de hartslag. Sommige nieuwere pacemakers hebben echter geen leads nodig. Deze apparaten, draadloze pacemakers genoemd, worden rechtstreeks in de hartspier geïmplanteerd.
risico's
Complicaties die verband houden met een operatie om de pacemaker te implanteren of met een pacemaker zijn zeldzaam, maar kunnen de volgende zijn:
- Infectie nabij de plaats van het hart waar het apparaat is geïmplanteerd
- Zwelling, blauwe plekken of bloeding op de plaats van de pacemaker, vooral als u bloedverdunners gebruikt
- Bloedstolsels (trombo-embolie) in de buurt van de plaats van de pacemaker
- Schade aan bloedvaten of zenuwen in de buurt van de pacemaker
- Longinstorting (pneumothorax)
- Bloed in de ruimte tussen de long en de borstwand (hemothorax)
- Beweging (verplaatsing) van het apparaat of de kabels
Hoe bereid je je voor?
Voordat uw arts beslist of u een pacemaker nodig heeft, moet u verschillende tests ondergaan om de oorzaak van uw onregelmatige hartritme te vinden. Tests die worden uitgevoerd voordat een pacemaker wordt geplaatst, kunnen zijn:
- Elektrocardiogram. Deze snelle en pijnloze test meet de elektrische activiteit van het hart. Plakpleisters (elektroden) worden op de borst en soms op de armen en benen geplaatst. Ze hebben draden die de elektroden verbinden met een computer die de resultaten weergeeft. A elektrocardiogram Het kan aangeven of uw hart te snel, te langzaam of helemaal niet klopt.
- Holter-bewaking. Een Holter-monitor is een klein, draagbaar apparaat dat uw hartritme bijhoudt. Uw arts kan u vragen om gedurende 1 tot 2 dagen een Holter-monitor te dragen. Gedurende die tijd registreert het apparaat elke hartslag. Holter-monitoring is vooral nuttig bij het diagnosticeren van hartslaggerelateerde problemen die zich op onvoorspelbare tijden voordoen. Sommige persoonlijke apparaten, zoals smartwatches, bieden bewaking van het elektrocardiogram. Vraag uw arts of dit een optie voor u is.
- Echocardiogram. Deze niet-invasieve test maakt gebruik van geluidsgolven om beelden te produceren van de grootte, structuur en beweging van het hart.
- Stresstest. Sommige hartproblemen treden alleen op tijdens inspanning. Voor een stresstest wordt een elektrocardiogram gemaakt voor en onmiddellijk nadat u op een loopband loopt of op een hometrainer rijdt. Soms wordt een stresstest gedaan samen met een echocardiogram of beeldvorming in de nucleaire geneeskunde.
Voor de ingreep
U zult waarschijnlijk wakker zijn tijdens de operatie om de pacemaker te implanteren, wat meestal een paar uur duurt. De specialist brengt een infuus in uw onderarm of hand en geeft u een geneesmiddel dat een kalmerend middel wordt genoemd en dat u zal helpen ontspannen. De kist wordt schoongemaakt met een speciale zeep.
De meeste pacemakerimplantaten worden gedaan met behulp van lokale anesthesie om het gebied van de incisies te verdoven. De hoeveelheid sedatie die nodig is voor de procedure hangt echter af van de aandoeningen die u heeft. U kunt volledig wakker of licht verdoofd zijn, of algehele anesthesie krijgen (volledig in slaap).
Tijdens de procedure
Een of meer draden worden ingebracht in een grote ader onder of nabij het sleutelbeen en naar het hart geleid met behulp van röntgenbeelden. Het ene uiteinde van elke draad wordt op zijn plaats in het hart gefixeerd, terwijl het andere uiteinde wordt aangesloten op de pulsgenerator. die meestal onder de huid nabij het sleutelbeen wordt geïmplanteerd.
De draadloze pacemaker is kleiner en vereist over het algemeen minder invasieve chirurgie om te implanteren. De pulsgenerator en andere onderdelen van de pacemaker zitten in een enkele capsule. De arts brengt een flexibele huls (katheter) in een ader in de lies en leidt vervolgens het unieke onderdeel van de pacemaker door de katheter naar de aangegeven positie in het hart.
Na de ingreep
U blijft waarschijnlijk een dag in het ziekenhuis nadat u een pacemaker heeft geïmplanteerd. De pacemaker wordt geprogrammeerd om aan uw hartslagbehoeften te voldoen. U moet regelen dat iemand u vanuit het ziekenhuis naar huis brengt.
Uw arts kan aanbevelen dat u gedurende ongeveer een maand zware lichamelijke inspanning of zwaar tillen vermijdt. Vermijd druk uit te oefenen op het gebied waar de pacemaker is geïmplanteerd. Als u pijn voelt in dat gebied, vraag dan uw arts of u vrij verkrijgbare medicijnen kunt gebruiken, zoals paracetamol (Tylenol of andere) of ibuprofen (Advil, Motrin IB of andere).
speciale voorzorgsmaatregelen
Het is onwaarschijnlijk dat uw pacemaker stopt met goed werken als gevolg van elektrische interferentie. Desondanks moet u enkele voorzorgsmaatregelen nemen:
- Mobieltjes. Het is veilig om via een mobiele telefoon te praten, maar u moet deze minstens 15 centimeter van uw pacemaker vandaan houden. Bewaar je telefoon niet in je borstzak. Wanneer u telefoneert, houdt u deze tegen het oor tegenover de kant waar uw pacemaker is geïmplanteerd.
-
Beveiligingssystemen. Als u op de luchthaven door een metaaldetector gaat, heeft dit geen invloed op uw pacemaker, hoewel het metaal in uw pacemaker het alarm kan laten afgaan. Vermijd echter om dichtbij of tegen een metaaldetectiesysteem te leunen.
Om mogelijke problemen te voorkomen, dient u een identificatiekaart bij u te hebben waarop staat dat u een pacemaker heeft.
- Medische apparatuur. Zorg ervoor dat al uw artsen en tandartsen weten dat u een pacemaker heeft. Bepaalde medische procedures, zoals MRI's, CT-scans , bestralingstherapie voor kanker, elektrocauterisatie om bloedingen tijdens operaties onder controle te houden en schokgolflithotripsie om grote nierstenen of galstenen op te breken, kunnen de pacemaker verstoren.
- Apparatuur voor het opwekken van stroom. Blijf ten minste 61 cm verwijderd van lasapparatuur, hoogspanningstransformatoren of motorgeneratorsystemen. Als u in de buurt van dergelijke apparatuur werkt, vraag dan uw arts om een test op uw werkplek te regelen om te bepalen of de apparatuur uw pacemaker beïnvloedt.
Apparaten die uw pacemaker waarschijnlijk niet zullen storen, zijn onder meer magnetrons, televisies en afstandsbedieningen, radio's, broodroosters, elektrische dekens, elektrische scheerapparaten en elektrische boormachines.
Resultaten
Een pacemaker zou symptomen moeten verbeteren die worden veroorzaakt door een trage hartslag, zoals vermoeidheid, duizeligheid en flauwvallen. Aangezien de meeste hedendaagse pacemakers uw hartslag automatisch aanpassen aan uw niveau van fysieke activiteit, kunnen ze u in staat stellen terug te keren naar een actievere levensstijl.
Uw arts moet uw pacemaker elke 3 tot 6 maanden controleren. Vertel het uw arts als u aankomt, als uw benen of enkels opzwellen, of als u flauwvalt of zich duizelig voelt.
Uw arts kan de meeste pacemakers op afstand controleren, waardoor u niet naar de praktijk hoeft te komen. De pacemaker stuurt informatie naar de arts, zoals hartslag en ritme, pacemakerfunctie en batterijduur.
De batterij van uw pacemaker gaat tussen de 5 en 15 jaar mee. Wanneer de batterij leeg is, moet u een operatie ondergaan om deze te vervangen. De procedure om de batterij van de pacemaker te vervangen is meestal sneller en vereist minder hersteltijd dan de procedure om de pacemaker te implanteren.